Diriliş

Hepimiz öyle bağcılar haline gelmişiz ki, bağ sahibinin bizi çalışalım diye gönderdiği bahçenin ve içinde ne varsa hepsinin kendi malımız olduğu düşüncesine kapılmışız. Bütün işimizin hayatımızın tadını çıkarmaktan ibaret olduğuna inanarak efendimizi unutmuşuz. Onun varlığını ve ona karşı ödevlerimizi hiçe saymışız...
Nehlûdov şöyle düşünüyordu: İşte, biz hepimiz böyle sanıyoruz. Kendi hayatımıza kendimizin sahip olduğumuz; bu hayatın bize, sırf tadını çıkaralım diye verildiği gibi budalaca bir inanç içinde yaşıyoruz. Saçma bütün bunlar. Biz bu ölümlü dünyaya gönderildiysek bu, birisinin iradesiyle ve belirli bir amaçla olmuştur. Şu halde, efendisine karşı gelen bir işçi gibi sıkıldığımız da meydandadır. ... Ancak bu emirler yerine getirildikten sonradır ki, yeryüzü Göklerin Ülkesi haline gelecek, insanlar da erişebilecekleri en yüksek mutluluk mertebesine ulaşacaklardır.
(Arka Kapak)