Emanet

Gecenin geç vakitlerinde kahvenin kapanmasına yakın bir saatte Orhanlı beldesinin karanlık sokaklarında çamurlara bata çıka kapanmak üzere olan kahveye doğru yürüyen Kamyoncu Halil'di. Karanlık suratında türlü hesapların izleri dolaşıyordu sanki. Bir kaç saat önce bir fabrika müdüründen aldığı teklif karşısında dilini yutacaktı neredeyse. Hayatında ilk kez şansının döndüğüne inanıyordu. Ama fabrika müdürünün teklif ettiği işi yapabilmesi için birkaç kişiye daha ihtiyacı vardı. İş, bol paralı, cazip bir işti ve kafasından geçirdiği adamların işi kabul edeceklerine emindi. Kahveye girdiğinde kimseye selam verme gereği bile duymadı, zaten selam verse de almazlardı onun selamını bu kahvede. Karanlık işlere bulaşmayı seven bir adamdı, bir de olur olma zhır çıkarır, içer etrafa saldırırdı.