Taş Dile Geldiğinde_{Kürt Çocukların Çocukluk Deneyimi ve Toplumsal Gösterilerin Kurucu Rolü}

Kaybedildiler...

Yoktular...

Sessizdiler...

Birden ortaya çıktılar...

Sokaklarda göründüler...

Duyguları, düşünceleri, öfkeleri taşlaştı; o taşı “sisteme” attılar. Yaşamları paramparça edildi, onlar yaşamlarını sahiplendiler. Onlar, sokakta, taşla; özneleştiler. Sokaklarda, toplumsallaşmış varlıklarının en kristalleşmiş siyaset biçimiyle, taş atarken gördük onları. Bu yüzden tek dertleri “taş” sanıldı, “taş atan çocuklar” denildi kolayca, çoğunlukla da yargılayarak ve onlar adına düşünerek. Halbuki onlara sormak lazımdı, nedir bu taş? Bir taş nasıl olur da bambaşka bir çocukluk yaratır, öğrenmek gerekti ve düşüldü Amed sokaklarına...

Bu kitapta, Amed sokaklarında gezineceksiniz. Savaşın çocukları, yoksulluğun çocukları, dilsizliğin çocukları hüzünlü tebessümleriyle bakacak gözlerinize... Ellerindeki taş anlatacak size onları, hemhal olacak vicdan arayacaklar hepinizde. Çocukların ellerindeki taş, umut olacak hepimizin geleceğine.