Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek 70’li Yıllarda Hayatımız

Saklambaç oynayan kaleye mum dikerdi. Gazoz kapağı biriktirilirdi. Dört ortalı harita metot defterleri, kırmızı mavi pelür kağıtlarla kaplanırdı. Demirbank iyi günler diler, televizyonda Uzay Yolu, Kaçak, Tatlı Cadı oynardı. Mandolin kurslarına gidilir, bahçelerde, pikaplar çalınır, Türk filmlerinde çocuklar “Size baba diyebilir miyim amca?“ derlerdi.

Orlon hırkalar ve jarse elbiseler giyilir, gümüş künye takılır, her yaşgününde fotoğrafçıda aile fotoğrafı çektirilirdi. Hatıra defterlerine “Kalbin kadar temiz defterinden...“ diye başlanır, anket defterlerinde “ıssız ada“ sorulurdu. “Evlenmeden olmaz“dı, telgraf çekilir, Adana’ya çık aradan denirdi, çamaşırlar santrifüjlü makinede yıkanır, evlere divan kurulur, sokakta yoğurtçular gezerdi.

70’ler “tutumluluk çağı“ydı, yanan iki lambadan birinin söndürüldüğü, kurşunkalemlerin bir arpa boyu kalana kadar kullanıldığı yıllar. Ayfer Tunç Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek adlı bu kitabında cenazeden düğüne, okuldan pikniğe, telefondan faytona 70’li yıllarda nasıl yaşadığımızı anlatıyor. Nahif yılları hayatımızın, biraz mağrur, biraz mahzun ve çokça mütevazı.