Bir Türk Masalı Duygu

Anne sıcaklığı, baba emniyeti olmayanbir dünyada ayakta kalmaya çalışan kırılganlık
abidesiydi Duygu. Üç yoldaşı vardı onu taşıyan. “Develerim” derdi onlara. O develer ki İstanbul'un
en arızalı tipleriydi. Her ne kadar bela makinesiolsalar da Duygu için tek bir gerçek vardı;

“Bekir candı,Ali kandı, Sedat aşktı.”

Ve hayat onlar için bir duadan ibaretti.İyiyim…iyiyiz… biz hep iyi oluruz.

Güçlü olmayı en zorlu yollarda öğrenmişdev bir çınardı Sedat. Hayatta yorulmuş, aşktan 
çoktan vazgeçmişti.

Yüreğini ördüğü çelik duvarlar arasına saklamış acımasız bir adamdı o. Acılarla 
atılmış düğümlerin arasında filiz verebilir miydiaşk? Meleği şeytana döndürüp, şeytanınruhunu ele geçirebilir miydi aşk?