Fasikül Aylık Hukuk Dergisi Sayı:63 Şubat 2015

Sevgi ve etik konusunun işlendiği bu sayıda, bize aktarıldığı kadarıyla, ilk kez bir Türk hukukçuya verilen “onursal doktora payesi” hakkında kısaca bilgi verilmesi anlamlı olacaktır.

Gerçekten, Almanya’nın Giessen şehrinde 1607 de kurulan en köklü üniversitelerinden olan Justus Liebig Üniversitesi Hukuk Fakültesi, editörümüz Prof. Dr. Bahri Öztürk’e oybirliği ile onursal doktora payesi verilmesini kararlaştırmış ve paye 24 Ekim 2014 günü yapılan büyük bir törenle kendisine takdim edilmiştir.

Aslında bu paye Prof. Öztürk’ün şahsında ülkemizde yapılan ve 2005 yılında yürürlüğe giren büyük Ceza Adaleti Reformuna verilmiştir. Nitekim onursal doktora payesi verilmesi hakkındaki fakülte kararının gerekçesinde aynen şöyle denilmektedir:

“Sayın Prof. Dr. Bahri Öztürk’e İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanı uluslararası bilimsel mübadeleye yaptığı olağanüstü katkılardan dolayı, özellikle Erasmus programı çerçevesinde ve İstanbul Kültür Üniversitesi ile Giessen Justus Liebig Üniversitesi arasında kurmuş olduğu Humboldt ortaklığı,
*Türkiye’de ve Avrupa’da bilim ve uygulamada insan haklarına saygı için, yorulmak bilmeyen çabaları, Ceza Hukuku alanında Almanca dilinin uluslararası bilim dili olarak geliştirilmesi için yaptığı üstün katkıları ve Türk Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukuku alanındaki milenyum sonrası reforma öncü katkılarından dolayı, Hukuk biliminin onursal doktoru payesi (Dr.jur.h.c.) takdim edilmiştir.”

Görüldüğü gibi, bu dördüncü ve sonuncu gerekçe son derece önemlidir. Zira halen hukuk alanında, özellikle de Ceza Hukuku alanında dünya lideri konumunda olan Almanya’nın köklü bir üniversitesinin 2005 yılında yürürlüğe giren Ceza Adaleti Reformunu esas alarak bir Türk Ceza Hukukçusuna onursal doktora payesi vermesi; ve bunun ilk kez olması, Türkiye’de haksız saldırılara maruz kalan bu reformun, titiz çalışmaları ve kılı kırk yarmalarıyla bilinen Alman bilim adamları tarafından ne kadar ciddiye alındığını ve takdir edildiğini açıkça ortaya koymaktadır. Bu nedenle bu büyük onur, sadece Prof. Öztürk’ün değil, onun şahsında reform için çaba sarf eden tüm paydaşlarındır.