Narperi’nin Bileziği

Evvel zaman içinde, zaman çocuk düşünde… Örümcek dansöz iken, papağan ressam iken… Boz tavşan kelteri sırtlanmış, eşekler çay içer iken,… Keltere girmiş buzağı, yakın etmiş uzağı… Aman neneleri almış mı bir telâş, dedeler kundak içinde… Bir varmıış, bir yokmuş, hem çokmuuuş, hem yokmuş… Koşaraktan, uçaraktan, e canım masal bu ya, diyerekten, yüz yıl önce mi, bin yıl önce mi bilinmez… Harman yerini taşımışlar sandık dibine, serindir diye… Pekmezleri boşaltmışlar kuyuya, derindir diye… Sağa bakmışlar kara duvar, sola bakmışlar bataklık, derkeen; uzaklardan masalcı kadının sesi gelmiş… “Haydii toplanın şimdi, ey yeryüzü canlarıı! Anlatayım size olan bitenii”