Senem Ayşe

Ayana, kumral ela gözlü, iki örgülü saçları olan tipik bir Anadolu kızıydı. Bir dönem köyde yaşadılar. O zamanlar kırlarda hayvan otlatır, mantar toplar, kenger sakızı yapardı. Kardeşlerine bakar, çeşmeden su taşır, anne ve babasına ev ve bahçe işlerinde yardım ederdi.
Şehre göçtüklerinde ise Osmanlı zamanında yapılmış, yüz elli yıllık eski ahşap ve bahçeli bir evde yaşamaya başladılar. Ayana şehirdeki bu evi, kardeşleri ve komşu çocukları için okul olarak kullanıyordu. En büyük zevklerinden biri kitap okumak ve hayal kurmaktı. Okuduğu kitaplarla ilgili hayaller kurar ve hikâyelere zihinsel yolculuk yapardı. Sonrasında ise bir öğretmen edasıyla öğrendiklerini paylaşırdı.
Asla hayalleri için mücadele etmekten vazgeçmedi.