Umut Hep Vardı_{Uzun Yıllar Ötesinden Gerçek Bir Yaşam Öyküsü}

Kapak resmindeki balonları oğlum Gökhan, Güzel Sanatlar fakültesinde öğrenci iken çizmişti. İlk zamanlar sadece “güzel bir kompozisyon” olarak gördüğüm bu çizimi daha sonraları anılarımı yazma yönünde bir işaret olarak algıladım.
Hayatımız da balonlar gibi değil midir?

Şişirir, bir müddet oynarsınız. Sonra ya bıkar bir yere bırakırsınız, ya da uçar, ulaşamayacağınız bir yerlere gider.

Bazılarını çok oynarsınız, havası pörsür. Kendisi oradadır ama içi boşalmıştır.
Çokça da patlamıştır bazıları…

Hayatımız da balonlardaki, kimi gülen veya ağlayan, kimi korku ve dehşetle büzülen, kimileri de öfkelenerek bağıran veya kahkahalar atan suratlardaki gibi değil midir?

Sevinci, mutluluğu, çaresizliği, endişe ve heyecanı velhasıl tüm duyguları bu balonlardaki yüzler gibi yaşamıyor muyuz?

Yeri ve sırası geldikçe bu balonlardan bir tanesi yaşamımızın bir bölümünün hikâyesi olacak ve sonunda ya pörsümüş ya patlamış ya da bir yerlere uçmuş olacaktır!

Sırada öbürleri var.

Doğarken elimize verilen balonlar üzerlerinde, yaşayacağımız olayların özeti suratlar!

Hiç olmazsa
Elimizde kalacak son balonun…

Gülen bir yüz olması dileğiyle!

Yani

Umut Hep Var!