Umut Kumsalı

Seni beklerken aldığım ilk nefesten sonra en az sekiz saniye nefessiz kaldım. Ama düşündüm sekiz saniye oksijeni bile ulaştırmadığım bedenime, sen ulaşacak mıydın? Sen yoktun ama gelip dokunacak mıydın? Yine de sustum. Yıldızlara baktım ve seni bekledim. Bence ulaşmazdın, ulaşmayacaktın. Peki, ben senin yüzünden sekiz saniye nefes alamayıp bedenime neden işkence ettim? Bu bedenin de bana bir hesabı sorulmayacak mı? İnsan dünyalık işleri ve ilişkileri için zaman kaybediyor. Bunun hesabı da büyük olacaktır. Insan sevdası uğruna kendi aklına ve bedenine sürekli işkence eder de an-lamaz. Anladığında ise çok geç olmuştur.

O trenin rayları çoktan yıprandı arkadaş. Tren rayını sever de yıpranmış raylar onun sağlıklı ilerlemesine engel olmaz mı? Tabi ki her ilerleyişine engel olacak. Onu bulunduğu durumdan daha berbat bir hale getirecek. Ama yok, tren bunu anlamaz.

O sevmiştir bir kere. Kırık da olsa o raydan geçecek işte.