Arya

BENİM ELİMDE BELKİ YÜREĞİM HALA KIRIK DÖKÜK GEÇMİŞİM İÇİN AMA GELECEĞİM İÇİN VİCDANIM RAHAT 
Histerik bir gülüş attı ve “23 yaşındayım baba 14 yaşında değilim, ben istediğim şeyleri ve kararlarını verebilecek yaştayım.” deyip ayağa kalktı ve odasına geçti. Valizi dolabın üstünden indirdi ve dolabındaki bütün üstleri koydu. Daha fazla bu evde kalmazdı. Geri kalan bütün her şeyi topladı. Hemen valizleri arabaya koydu. Arkasından annesi çıktı. Bağırmaya başladı. “O arabaya binip gidersen bir ailen olmaz geri dön.” diye bağırıyordu ama artık pek de umurunda değildi. Babası da çıkıp “Artık benim Arya diye bir kızım yok, sen de içeri gir be kadın!” deyip annesini yaka paça içeri sokmaya başladı. O da arabaya binip son sürat gaza basmaya başladı. Artık bir ailesi yoktu, onu bunaltan her şeyine karışan kimse yoktu. Artık tekti, bu onun için özgürlüktü.