Bir İdam Mahkumunun Son Günü

Uzun zaman önce biri demişti ki: Tanrılar çekip gitsinler!

Son olarak başka bir ses şöyle bağırdı: Krallar çekip gitsinler!

Şimdi zaman artık üçüncü bir sesin şöyle haykırmasının vaktidir: Cellat çekip gitsin!

Bir İdam Mahkûmunun Son Günü’nde giyotinin dev gölgesi okurun boynuna da düşüyor. Victor Hugo, özünde cinayetten farksız bir ceza olan idamı; yetim kalan çocuklar, yoksul aileler, gençliğinin baharında solup gidenlerin penceresinden gösteriyor. Bir babanın evladı ile son kez kucaklaşması, çaresizce kapatıldığı hücrede öleceği günü beklemesi ve adil olmayan bu karara karşı içinde kabaran isyan dalgası…

İnsanlık tarihinin alnına kara bir leke olarak çalınan giyotin uygulamasının ne kadar acı verici olduğunu, acımasız erk sahiplerinin masum suçlu ayırt etmeksizin bu gücü nasıl sonuna kadar kullandığını okumak modern dönem insanının alışık olmadığı bir çağa ayak basmasını sağlıyor.