Dön Muazzez

Son nefesini vereceği anı planlamak ürkütücüydü.Son seçenektikarar vermişti.Yüz bin duaya sığımışmilyon kez direncini zorlamışmilyar kez hüsrana uğramış bir kadın pes etti !
Çare sözcüğünü kulakları artık duymuyoralacağı vebale bin kere razıboynu bükükişkenceden uyuşmuş bedenini bir an önce teslim etmek istediği meleğe yalvarıyordu:
Gelöleyim artık !
Birkaç saniye sonra vücudunun parçalara ayrılarak üzerine serileceği bahçe taşlarına sigarasını fırlattı.Karanlıkta aşağı süzülen kırmızı nokta yere değdibir anlık ateşten bir kıvılcım yükseldi ve söndü.
Vakit tamamdı.Betondan bulut yarılıp içerisinden sızan yoğunkoyu gölge üzerine eğilip seslendi:
Geldim ! Ah zavallı kadın sen ne yaptın ?
Yardımsız bıraktınız beni ! Niye ben ? Bir inasanın yaşamaması gereken ne varsa hepsini yaşadım.İyiler her zaman kazanacak diye yalan söylediler.Aşağılandımyoruldumaç kaldımbütün çıkmaz sokakları bana verdiniz.Kaderimizi siz çizdiniz !
Zamanın olmadığı bir mekandatüy kadar hafif ama demir yüklüyaralı ruhuylasonsuza kadar derin hüzün ve şaşkınlıkla kalacağı yerde oturtuldu !
'İzle Muazzez' dedi yankılayan ses.'Bu senin cezanizle!Eğer o gece ölümü seçmeseydininancınla neler yaratabilecektinizle...'
...Ve ambulansın sesi kırmızı harelerle bahçeye dağıldı.Sedye üzerine aldılarhemşire seslendi:
'Yaşıyor ! '
Ve Muazzezyukarıdan ağlayarak kendinin devam eden hayatını izledi.