Elmas Karası

Sevda gönüle düşmeye görsün. Dil sussa, hâl konuşur. Bu toprakların insanı böyledir.

Genlerinde şiir vardır, türkü vardır, aşk vardır, sevda vardır. Yerine göre herkes bir Yunus’tur,

Karacaoğlan’dır, Dadaloğlu’dur. Kimi sevgilinin bir gülüşüne, kimi bakışına, kimi de bir tavrına aşıktır. Aşk olunca gerisi geliyor.
Demek ki, elmas karası gözlü birisinin bakışları almış onu şiirin deryasına taşımış.

Görüyorum ki, Tansu’nun şiir yazması da gazeteciliği gibi oldukça verimli geçiyor. İki yıl içinde 500’e yakın şiir. Nerdeyse her güne bir tane. Büyük başarı. İçten dokunmalarla bir yürek esintisi meydana getirmiş.

Durma Tansu kardeşim, içindeki Caroline’i aramaya devam et.
Mehmet Köşker Mehmet KÖŞKER