Faruk Nafiz Çamlıbel Kimdir: Hayatı ve Kişiliği

2025-06-30 12:18:13

Faruk Nafiz Çamlıbel, 18 Mayıs 1898 tarihinde İstanbul'da dünyaya gelmiş ve 8 Kasım 1973'te İstanbul'da vefat etmiş olan Türk edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir. Hececi şairlerin lideri olarak bilinen Çamlıbel, Türk şiirinde önemli bir konuma sahiptir. Edebi yaşamı boyunca roman, şiir ve okul oyunları dahil olmak üzere 30'dan fazla eser kaleme almıştır. Aynı zamanda bir siyasetçi ve öğretmen milletvekili olarak da görev yapmıştır. Edebiyata olan merakı çocukluk döneminde başlayan Çamlıbel, şiire de erken yaşlarda ilgi duymaya başladı. Eğitim hayatına Bakırköy Rüştiyesi'nde adım atmış, ardından Hadika-i Meşveret İdadisi'nde eğitimini tamamlamıştır. Meslek hayatı boyunca birçok saygın eğitim kurumunda görev almıştır. Öğretmenlik kariyeri çerçevesinde Kayseri Lisesi, Ankara Erkek Muallim Mektebi, Ankara Kız Lisesi, Vefa Lisesi, Kabataş Lisesi ve Amerikan Kız Koleji gibi okullarda edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Bu kurumlarda binlerce öğrenciye edebiyat sevgisini aşılayarak, Türk kültürü ve edebiyatının gelecek nesillere aktarılmasında önemli bir rol üstlenmiştir.

Faruk Nafiz Çamlıbel Eserleri

Canavar
Akın
Özyurt
Kahraman
Ateş
Dev Aynası
Akarsu
Heyecan ve Sükûn
Zindan Duvarları
Zafer Türküsü
İlk Göz Ağrısı
Sevk-i Tabii
Çoban Çeşmesi
Suda Halkalar
Bir Ömür Böyle Geçti
Elimle Seçtiklerim
Boğaziçi Şarkısı
Tatlı Sert
Akıncı Türküleri
Şark’ın Sultanları
Han Duvarları
Yayla Kartalı
Numaralar
Bir Demette Beş Çiçek
Yangın
Kambur
Yıldız Yağmuru
Dinle Neyden

Faruk Nafiz Çamlıbel Sözleri

Sayısız güzellik doğar da günde birini sevmeye ömür yetmez.
Her yılım bitmemiş bir şiire benzer. Her günüm yarıda kalmış bir cümle.
Hicranla ağaran bu saçlar değil, sevgisiz kalan kalp ihtiyarlarmış.
Gerçek mahkumlar cezaevlerinde yatanlar değil. Elini kolunu sallaya sallaya dolaşırken düşüncelerini beyinlerinde hapsedenlerdir.
Bir kurşunla vurul da, bir kadına vurulma.
Hayatı kendine mendil etme, hep senden gözyaşı ister.
Bir ulus ne kadar düşmüşse süslü, gösterişli şeylerle o kadar savurgandır.
Bizim de kalbimizi kımıldatır yerinden. Toprağa diz vuruşu dağ gibi bir zeybeğin.
Bin fersahtan duyarım kimle gülüştüğünü.
Derinden derine ırmaklar ağlar. Uzaktan uzağa çoban çeşmesi.
Her güzel yüzde arardım bir ilahi kadını.

Faruk Nafiz Çamlıbel Şiirleri

100 tane şiiri vardır:

Kız Hüseyni Vurdular
Allahaısmarladık
Erzincan Yolunda
Ahmedin Müjdesi
Çoban Çeşmesi
Memleket Türküleri
Gökten Düşenler
Karacaahmet
Sefillerin Ölümü
Hayat
Bugün Yoldan Geçenler
Garipler
Yıldızdağı
Tek Fabrika ve Yeni Dünya
Bizim Memleket
Mağara
Yolcu ile Arabacı
İlkbahar Güneşi
Yaz Güneşi
Sonbahar Güneşi
Kış Güneşi
Görmeden Taptığım
Put
Van Gogh
Bezm-i Cem
Ölümle Kalım Arasında
Ana Dili
Benimle Yürüyene
Okuyanlara
Şairin Ölümü
Dün Bir Kadın Ağladı
Onlar
Suyun Üstünde Mısralar
Denizden Beklediğim
Annesiz Ölü
Kendim İçin
Aya Manzumeler
Filistin'den Geçerken
Ne Kaldı?
Bağ Bozumu
Dinle Neyden
Geç Kalan Bahar
Has Bahçe
Melekü'l Mevt
Hüsn ü Aşk
Son Beklediğim
Ruhun Ölümü
Yassıada
Karınca Kadarınca
Genç Osman
Ölümsüz
Yıldırım ve Timur
Bizim Kitap
Hayale Hasret
Kılıç ve Kalem
Leventler
Neşe
Son Kitap
Serdengeçtiler
Sonsuz Rüzgar
Niyaz
Yağmur Duası
Deniz Hasreti
Şair
Bahara Kaside
Lale Devri
Gülistan
Vahdet-i Vücut
Eller
Şaraba Kaside
Hamd ü Sena
Ölmeyen Faniler
Davet
Çiçekten Adalar
Kış Bahçeleri
Şark'ın Sultanları
Gurbet
Gazel
Heyecan ve Sükun
Yolcu
Han Duvarları
Kızıl Saçlar
At
Taç Giyen Millet
Fatih'e Kaside
Mehmetçik'e Kaside
Sofra
Ebediyyet Yolunda
Yeşil Köşe
Denizle Konuşan Adam
Sina'ya İnen Nur
Firari
Senden Dönüş
Postacı
Ay Dante
Ruhumda Kış, Yaz
Harabat Şairi
Bir Genç Kıza Mersiye
Gönül Hastası
Kanlı Nigar

Faruk Nafiz Çamlıbel En Ünlü Şiirleri

ÇOBAN ÇEŞMESİ

Derinden derine ırmaklar ağlar,

Uzaktan uzağa çoban çeşmesi,

Ey suyun sesinden anlıyan bağlar,

Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi.

"Göynünü Şirin'in aşkı sarınca

Yol almış hayatın ufuklarınca,

O hızla dağları Ferhat yarınca

Başlamış akmağa çoban çeşmesi..."

O zaman başından aşkındı derdi,

Mermeri oyardı, taşı delerdi.

Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi.

Değdi kaç dudağa çoban çeşmesi.

Vefasız Aslı'ya yol gösteren bu,

Kerem'in sazına cevap veren bu,

Kuruyan gözlere yaş gönderen bu...

Sızmadı toprağa çoban çeşmesi.

Leyla gelin oldu, Mecnun mezarda,

Bir susuz yolcu yok şimdi dağlarda,

Ateşten kızaran bir gül arar da,

Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi,

Ne şair yaş döker, ne aşık ağlar,

Tarihe karıştı eski sevdalar.

Beyhude seslenir, beyhude çağlar,

Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi...

ANNE

Uyusun da büyüsün

Derdin büyüdüm anne

Bana o ak sütünden

Verdin büyüdüm anne

Uykuma yıldızları

Serdin büyüdüm anne

Anne güzelliğine

Erdin, büyüdüm anne

HAN DUVARLARI

Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,

Bir dakika araba yerinde durakladı.

Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,

Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar…

Gidiyordum, gurbeti gönlümde duya duya,

Ulukışla yolundan Orta Anadolu’ya.

İlk sevgiye benzeyen ilk acı, ilk ayrılık!

Yüreğimin yaktığı ateşle hava ılık,

Gök sarı, toprak sarı, çıplak ağaçlar sarı…

Arkada zincirlenen yüksek Toros dağları,

Önde uzun bir kışın soldurduğu etekler,

Sonra dönen, dönerken inleyen tekerlekler…

Ellerim takılırken rüzgârların saçına

Asıldı arabamız bir dağın yamacına.

Her tarafta yükseklik, her tarafta ıssızlık,

Yalnız arabacının dudağında bir ıslık!

Bu ıslıkla uzayan, dönen, kıvrılan yollar,

Uykuya varmış gibi görünen yılan yollar

Başını kaldırarak boşluğu dinliyordu,

Gökler bulutlanıyor, rüzgâr serinliyordu.

Serpilmeye başladı bir yağmur ince ince,

Son yokuş noktasından düzlüğe çevrilince.

Nihayetsiz bir ova ağarttı benzimizi,

Yollar bir şerit gibi ufka bağladı bizi.

Gurbet beni muttasıl çekiyordu kendine,

Yol, hep yol, daima yol… Bitmiyor düzlük yine.

Ne civarda bir köy var, ne bir evin hayali,

Sonun ademdir diyor insana yolun hali.

Arasıra geçiyor bir atlı, iki yayan,

Bozuk düzen taşların üstünde tıkırdayan

Tekerlekler yollara bir şeyler anlatıyor,

Uzun yollar bu sesten silkinerek yatıyor…

Kendimi kaptırarak tekerleğin sesine

Uzanmışım, kalmışım yaylının şiltesine.

Bir sarsıntı... Uyandım uzun süren uykudan;

Geçiyordu araba yola benzer bir sudan.

Karşıda hisar gibi Niğde yükseliyordu,

Sağ taraftan çıngırak sesleri geliyordu:

Ağır ağır önümden geçti deve kervanı,

Bir kenarda göründü beldenin viran hanı.

Alaca bir karanlık sarmadayken her yeri

Atlarımız çözüldü, girdik handan içeri.

Bir deva bulmak için bağrındaki yaraya

Toplanmıştı garipler şimdi kervansaraya.

Bir noktada birleşmiş vatanın dört bucağı,

Gurbet çeken gönüller kuşatmıştı ocağı.

Bir pırıltı gördü mü gözler hemen dalıyor,

Göğüsler çekilerek nefesler daralıyor.

Şişesi is bağlamış bir lambanın ışığı

Her yüzü çiziyordu bir hüzün kırışığı.

Gitgide birer ayet gibi derinleştiler

Yüzlerdeki çizgiler, gözlerdeki çizgiler...

Yatağımın yanında esmer bir duvar vardı,

Üstünde yazılarla hatlar karışmışlardı;

Fani bir iz bırakmış burda yatmışsa kimler,

Aygın baygın maniler, açık saçık resimler...

Uykuya varmak için bu hazin günde, erken,

Kapanmayan gözlerim duvarlarda gezerken

Birdenbire kıpkızıl birkaç satırla yandı;

Bu dört mısra değil, sanki dört damla kandı.

Ben garip çizgilere uğraşırken başbaşa

Raslamıştım duvarda bir şair arkadaşa;

"On yıl var ayrıyım Kınadağı'ndan

Baba ocağından yar kucağından

Bir çiçek dermeden sevgi bağından

Huduttan hududa atılmışım ben"

Altında da bir tarih: Sekiz mart otuz yedi...

ALİ

Namluya dayanır yola dalarsın

Duruşun bakışın yaman be Ali

Boşuna tetiği ne kurcalarsın

Var daha ateşe zaman be Ali

Yıllanmış bir çınar pusuluk yerin

Neredeyse gelecek beklediklerin

Var iki atımlık canı kederin

Desene işleri duman be Ali

O'nu sen büyüt de söğüt boyunca

Kendini ellere versin o gonca

Sözüne kanmadın bunu duyunca

Gönlündü gözünü yuman be Ali

Geldiler beklenen çiftler ormana

Duruyor iki genç ne hoş yanyana

Bir kurşun kadına bir de çobana

Çınlasın yıllarca orman be Ali

Görünce uzanmış yar kucağına

Boynunu dolamış zülfü bağına

Kurşunu kahpeye atacağına

Kendine çevirdin aman be Ali

Faruk Nafiz Çamlıbel'in Kaç Tane Eseri Vardır?

Faruk Nafiz Çamlıbel, üretken bir yazar olarak, 30'dan fazla eseri var. Şiir, oyun ve roman gibi farklı türlerde eserler vermiştir. Eserleri, Türk edebiyatında derin izler bırakmış ve birçok okura ilham kaynağı olmuştur.

Faruk Nafiz Çamlıbel Hangi Akımdandır?

Faruk Nafiz Çamlıbel, Türk edebiyatında milli edebiyat akımının en güçlü şairlerinden biridir. Şiirlerinde milli duyguları ön planda tutarak, halkın değerlerini yüceltmiştir. Aynı zamanda, Anadolu'nun güzelliklerini ve insanlarını eserlerine yansıtarak bu akımın önemli temsilcileri arasında yer almıştır.