Kahverengi

Kolları hâlâ omzumdaydı ve hareket etmemek için kendimi kontrol etmeye çalışıyordum. Tek bir adımda düşecek hissine kapılmaya başlıyordum.“Bunun dışında gerçek olan hiçbir şey yok, bana bakmadığın zamanlarda da gerçek olan tek şeyin hiçbir şey olmadığını biliyordun.” Aynaya döndüm. ''Aslında gerçek olan şey senin hakkında birçok şeyi biliyorum ve onları bildiğimi sanmam değil. Belki de seninle daha önce tanıştım, başka bir zamandan kalma bir alışkanlığımsın, bunu biliyorum ama başka bir zamanda tekrar seni yaşamak için buradayım.”

Aynaya dokundum:

“İşte buradasın ve hangi zamanda sana dokunmam gerektiğini bilmiyorum. Belki daha önce sana dokundum, belki de sana dokunmanın ne demek olduğunu biliyorum ve bunu unutturacak zamanın içinde kayboluyorum, eminim sana dokunsam unutamazdım.” Elimle sıkıca soğuk mermere dokundum. Ona doğru döndüm. “Sen çizmek istediğim bir resimden daha fazlasısın.” Aynaya bir yumruk attı, eli kanamıyordu, aynanın parçalarından biri bileğimin tam üstüne
denk geldi. Yavaşça onu çıkardığımda kanın bileklerimden fayansa damladığını gördüm. “Bileğinde iz kalırsa unutamazsın, ama kalmazsa bil ki bugünü tekrar yaşayacağız.” Bileğimden akan kanı duvarda kalan aynanın parçalarına sürdü. “Her şeyi biliyorum ama seni anlarsam ve beni anlamana izin verirsem başka resimler çizmek için yorgun hissedeceksin, ama birçok resmi tamamlayıp bana tekrar geleceğini biliyorum.” Fayansa daha hızlı bir şekilde kan damlamaya başladı. “Birçok portren olacak gözlerini tamamladığın, benim gözlerim zihninin bir tarafında yarım kaldığında beni tamamlamak için tanıştığın yüzler seni bana geri getirecek.” Bir süre sonra fayansa akan kan damlalarının fazlalaştığını gördüm, bir yol izliyordu. “Şimdi gitmen için bir sebebin var, çünkü geri geleceksin.”