Sare'li Düşler_{Ruh, Bedende Yalnız Kalırsa, Taş Kadar Ağırlaşır...}

Güneşin doğduğu günü hatırlıyorum.İçime işleyen zerrelerin arasında gözlerimi kırpıştırarak açtığım o sabahı...Senin gibi olabilirdim yada onun gibi, benim gibi de elbet...Nedendir bilmem o gün her şey olasım geldi.Kısa bir süre sonra da yorgunluğum.Her şey olmaktan yorulunca hiçbir şey olmaya geçtim.Aradaki tonlamaları hatırlamıyorum.Geçişlerimi usulca ve sakin yapabildiysem eğer yakaladığım kuşların değernini bilebilirdim belki de bugün ya da hayatı daha az hoyrat kullanırdım.