Gece

"Gece" çağdaş sinemanın en büyük ustalarından Antonioni'nin "Serüven" ve "Batan Güneş"le birlikte oluşturduğu üçlünün ikincisidir. Doğan gelişen ve kopma noktasına varan bir aşkın öyküsü olan "Serüven"in son görüntülerinde bu aşkı tazeleme çabaları anlatılıyordu. "Gece"de bu çabanın boşluğu anlatılır: Alışkanlık bıkkınlık duyguların geçiciliği unutuş insanlar arasındaki iletişimsizlik... sonunda bu aşkın can çekiştiği "en uzun gece"ye varır. Para gücüne lükse ikiyüzlülüğe modası geçmiş ahlak kurallarına bağlı toplum bu can çekişmeyi hızlandırır kolaylaştırır. Antonioni "Gece"de bir kez daha çağdaş batı toplumundaki kadın - erkek ilişkilerini; çiftin yalnızlık bunalım mutsuzluğu izleklerini büyük bir incelik ustalık ve olgunlukla işliyor. "İşte bir çift: Kadın duyarlığı bütün öbür süzgeçlerden daha ince olduğundan kadın daha aydınlıktır; erkekse üstünlüğe eğilimli olduğundan duygular alanındaki gerçeği hemen hiçbir zaman duyumsayamaz. Erkek bencilliğinin ağırlığı kendi çıkarı için kadının kişiliğini tümüyle soyutlamaya yönelir." (Antonioni'nin "Gece"deki çifti betimlemesi).