Zaman Bana Küsmüş

ZAMAN BANA KÜSMÜŞ

Çiçek olsan ve açsan bir nisan vakti

Seni bulmam Eylül’e denk gelir inan

Zaman bana küsmüş, geç kalmışlığım ondan baharlara

Öyle olur hep, bir yanım talan bahçe

Bir yanım koyu sarı sonbahar

Sen beni hatırlarsın belki

Kırık pencere önlerinde kırgın çiçekleri sularken

Ama ben unutuyorum

Dağ lalelerini anımsatan saçlarının kokusunu

Unuttukça korkuyorum

Unuttukça ölüyorum, beşinci mevsimlerin soluğunda

Bu öyle mevsim ki

Adına ayrılık dersin

Adına hasret dersin

Özlem dersin

Umut dersin

Her mevsime bir ad verirsin

Her gün azar azar alır canını

Yaşadım sanırsın ama

Gün gün bitersin